Μόλις στην 25η θέση μεταξύ των 27 κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης
κατατάσσεται η Ελλάδα, σύμφωνα με έκθεση του Παγκόσμιου Οικονομικού
Φόρουμ (WEF) για την ανταγωνιστικότητα στην Ευρώπη, ξεπερνώντας μόνο τη
Ρουμανία και τη Βουλγαρία. Μάλιστα η Ελλάδα μαζί με τις δύο παραπάνω
χώρες βρίσκονται στη βάση της Ευρώπης από πλευράς ανταγωνιστικότητας,
μιας Ευρώπης η οποία, σύμφωνα με την έκθεση, χωρίζεται σε τέσσερις
διαφορετικές «Ευρώπες», με άλλα κράτη να βρίσκονται στην κορυφή και άλλα
στο τέλος της παγκόσμιας κατάταξης.
Ειδικότερα, σύμφωνα με την έκθεση του WEF, αν και η Ελλάδα αξιολογείται
υψηλά σε διάφορα επιμέρους κριτήρια (για παράδειγμα είναι 6η ως προς τη
διαθεσιμότητα επιστημόνων και μηχανικών), βρίσκεται πολύ χαμηλά ως προς
την επίτευξη έξυπνης ανάπτυξης, αλλά και ανάπτυξης με κοινωνικό πρόσωπο.
Ως προς το επιχειρηματικό περιβάλλον η Ελλάδα κατατάσσεται στην
τελευταία θέση, λόγω του χαμηλού επιπέδου ανταγωνισμού (26η) και
επιχειρηματικότητας (25η), των φτωχών επιδόσεων ως προς την ανάπτυξη
συνεργατισμών (26η) και φυσικά λόγω της απουσίας ρευστότητας (23η).
Δυστυχώς, η Ελλάδα υστερεί και ως προς την τεχνολογική πρόοδο. Οπως
επισημαίνεται στην έκθεση, η ψηφιακή ατζέντα στη χώρα μας βρίσκεται πολύ
χαμηλά (25η) με μία από τις χαμηλότερες επιδόσεις (26η) σε ό,τι αφορά
τη χρήση τεχνολογιών πληροφορικής και επικοινωνίας τόσο σε επίπεδο
ατομικό όσο και σε επαγγελματικό. Η ανάπτυξη με κοινωνική ενσωμάτωση
περιορίζεται από τις ανεπάρκειες της αγοράς εργασίας, καθώς και από
συγκεκριμένες δυσκολίες σε ό,τι αφορά τη συμμετοχή σε αυτήν των γυναικών
και των νέων.
Στην έκθεση επισημαίνεται ότι αν και το ευρωπαϊκό μοντέλο παρέχει
καλύτερες πολιτικές κοινωνικής συνοχής, εμφανίζει αδυναμίες στη
δημιουργία των συνθηκών εκείνων που θα εξασφάλιζαν προσοδοφόρα εργασία
για μεγάλο μέρος του πληθυσμού της Ευρώπης. Το γεγονός, μάλιστα, της
εξάπλωσης της κρίσης έχει ως αποτέλεσμα οι προσπάθειες των κυβερνήσεων
να επικεντρώνονται στην αντιμετώπιση των άμεσων αρνητικών επιπτώσεων,
βάζοντας σε δεύτερη μοίρα τον μακροπρόθεσμο στόχο που είναι η δημιουργία
μιας ανταγωνιστικής, βιώσιμης και με κοινωνικό πρόσωπο Ευρώπης.
Για την ώρα, πάντως, με όρους ανταγωνιστικότητας έχουμε τέσσερις
«Ευρώπες»: τη σκανδιναβική Ευρώπη, αποτελούμενη από τη Σουηδία, τη
Φινλανδία και τη Δανία, τη Δυτική Ευρώπη, αποτελούμενη από την Ολλανδία,
την Αυστρία, τη Γερμανία, το Ην. Βασίλειο, το Λουξεμβούργο, το Βέλγιο,
τη Γαλλία, την Ιρλανδία αλλά και την Εσθονία, τη Νότια και Ανατολική
Ευρώπη, αποτελούμενη από τη Σλοβενία, την Πορτογαλία, την Ισπανία, την
Τσεχία, την Κύπρο, τη Μάλτα, τη Λεττονία, τη Λιθουανία, τη Σλοβακία, την
Πολωνία και την Ουγγαρία και στη βάση τη Νοτιοανατολική Ευρώπη με την
Ελλάδα, τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου